Tašmajdan – prvi namenski sagrađen sportski centar u Beogradu

Tašmajdan je bio prvo i jedino moderno sređeno i sadržajima bogato mesto u Beogradu 60-ih godina, koje je veoma brzo postalo svojina svih Beograđana.

Sredinom 50-ih godina, u srcu grada otvoren je prvi namenski građen savremeni sportski centar u Beogradu – Tašmajdan. Projektovan je na živopisnom prostoru podno starog kamenoloma, u neposrednoj blizini crkve Svetog Marka i elitne Pete beogradske gimnazije.

Kompleks je građen postepeno, u etapama. Prvo je podignut otvoreni stadionski prostor za male sportove, koji je u zimskom periodu korišćen kao klizalište. Potom je 1961. godine izgrađen i prvi pravi otvoreni bazen olimpijskih razmera, a 1968. na temelju stare vatrogasne komande Beograda, i veliko zatvoreno plivalište. Konačno, deo kompleksa je postao i hotel „Taš“, sastavni deo savremenog sportskog centra. Time je Beograd u strogom centru dobio prostor namenjen rekreaciji, druženju, zabavi, ali i razvoju i demonstraciji vrhunskog sporta.

Na Tašmajdanu su se mnoge ljubavi rađale, one prema sportu, ali i one druge, jer u zimskim mesecima, u vreme klizanja, i leti na otvorenom bazenu, uz zvuke moderne muzike sa razglasa, ovo kultno mesto okupljalo je svakodnevno na hiljade, pre svega, mladih ljudi. Na kraju svake sezone grad je bio bogatiji za mnoštvo novoobučenih plivača, isto toliko novih ljubitelja klizaljki, ali i za nove zaljubljene parove. Tako je Tašmajdan postao svojina svih Beograđana koji su ga prihvatili i zavoleli ma iz kojeg dela grada da su stizali. Bilo je to, uostalom, prvo i jedino moderno sređeno i sadržajima bogato mesto u Beogradu 60-ih godina. Tek kasnije, krajem te decenije, završavani su slični kompleksi: na Zvezdari („Olimp“), Dorćolu („25. maj“) i Novom Beogradu („11. april“).

Pored beogradskih rekreativaca i aktivnih sportista, česti korisnici objekata na Tašmajdanu bili su i sportisti iz Evrope i sveta. Dobri uslovi, još bolja organizacija i gostoljubivost beogradske publike nisu prošli nezapaženo. Veliki entuzijazam gradskih čelnika koji su podržali sport kao jedan od prioriteta razvoja grada vodio je ka stvaranju uslova da Beograd u kasnijem periodu, 70-ih godina 20. veka, postane i svojevrsna sportska prestonica Evrope. Bio je to, istovremeno, i pogled u svet kojim je Beograd probijao unutrašnje i spoljne blokade Drugog svetskog rata.

Počelo je sa organizacijom boks mečeva na otvorenom prostoru koji su okupljali na hiljade ljubitelja plemenite veštine, visoko cenjene u tadašnjem Beogradu. Potom su došli i drugi sportisti. Pravu atrakciju, na samom kraju 50-ih godina, priredili su čuveni njujorški Harlemovci. Na inicijativu sportskog centra „Tašmajdan“ i beogradskih košarkaških klubova, poznati menadžer Ejb Saperstajn doveo je „Crne perle“. Beograđani su imali priliku da se prvi u Evropi uvere da ovi mađioničari košarkaških terena mogu sa loptom da učine sve. Spektakl je ponovljen i krajem maja 1964. godine.

Krstareći Evropom u okviru velike turneje, u Beograd i na Tašmajdan dolazi još jedna čuvena američka promotivna selekcija „All Stars“, predvođena zvezdama profi lige Bobom Kuzijem, Bilom raselom i riđokosim Bi Dži Brunom. Protivnici, selekcija beogradskih košarkaških timova, u dva maha su katastrofalno poraženi (98:51 i 100:52), ali se niko zbog toga nije ljutio. Oduševljena publika se potom godinama sa ushićenjem i setom sećala ovog gostovanja, a škola koju su prošli beogradski košarkaši ugrađena je u buduće velike uspehe ovog sporta.

Pored košarke, svoje mesto i zvezdane trenutke na Tašmajdenu imao je i rukomet. Od 30. juna do 20. jula 1960. godine održan je prvi turnir „Trofej Tašmajdana“ u muškoj i ženskoj konkurenciji. Bio je to pionirski poduhvat rukometnih sportskih zaljubljenika, na čijim su iskustvima kasnije organizovani i drugi veliki turniri u Jugoslaviji. Publika je lepo prihvatila i ovu manifestaciju i dokazala da sportska javnost Beograda nije usmerena samo ka fudbalskim stadionima.

Iz knjige „Beograd šezdesetih godina XX veka“