Kratka istorija Japana: ključne činjenice
1. Drevni Japan
Praistorija Japana
Lovci-sakupljači su prvi put stigli u Japan tokom paleolita, pre oko 38-40.000 godina. Zbog kiselog zemljišta u Japanu, koje nije pogodno za fosilizaciju, ostalo je malo fizičkih dokaza o njihovom prisustvu. Međutim, jedinstvene sekire sa ivicama koje datiraju pre više od 30.000 godina ukazuju na dolazak prvog Homo sapiensa na arhipelag. Veruje se da su rani ljudi stigli do Japana morskim putem, koristeći čamce. Dokazi o ljudskom stanovanju datirani su na određena mesta kao što su pre 32.000 godina u pećini Jamašita na Okinavi i pre 20.000 godina u pećini Širaho Saonetabaru na ostrvu Išigaki.
Jomon period (13.000 pne – 1.000 pne)
Period Jomon u Japanu je značajno doba koje se protezalo od oko 14.000 do 300. godine pre nove ere. Bilo je to vreme koje je karakterisalo stanovništvo lovaca-sakupljača i ranog poljoprivrednog stanovništva, što je obeležilo razvoj izrazito složene i sedelačke kulture. Jedna od istaknutih karakteristika Jomon perioda je njegova grnčarija sa “žicom obeleženom”, koja se smatra jednom od najstarijih na svetu. Ovo otkriće je napravio Edvard S. Mors, američki zoolog i orijentalista, 1877. godine. Jomon period je podeljen u nekoliko faza, uključujući: Inicijalni Jomon (13.750-7.500 p.n.e.), Najraniji Jomon (7.500–5.000 p.n.e.), Rani Jomon (5.000–3.500 p.n.e.), Srednji Jomon (3.500–2.400 p.n.e.), Kasni Jomon (2.400–1.000 p.n.e.), Poslednji (Završni) Jomon (1.000–300. p.n.e.). Svaka faza, iako potpada pod okrilje Jomon perioda, pokazuje značajnu regionalnu i vremensku raznolikost. Geografski, japanski arhipelag, tokom ranog Jomon perioda, bio je povezan sa kontinentalnom Azijom. Međutim, porast nivoa mora oko 12.000 godina pre nove ere doveo je do njegove izolacije. Stanovništvo Jomona bilo je uglavnom koncentrisano u Honšu i Kjušu, oblastima bogatim morskim plodovima i šumskim resursima. U ranom Jomonu došlo je do dramatičnog porasta populacije, što se poklopilo sa toplim i vlažnim holocenskim klimatskim optimumom. Ali do 1500. godine pre nove ere, kako je klima počela da se hladi, došlo je do značajnog pada stanovništva. Tokom Jomon perioda, razni oblici hortikulture i male poljoprivrede su cvetali, iako obim ovih aktivnosti ostaje tema diskusije. Finalna Jomon faza je označila ključnu tranziciju u Jomon Period.
Jajoi period (900 pne – 300)
Oko 900. godine pre nove ere došlo je do pojačanog kontakta sa Korejskim poluostrvom, što je na kraju dovelo do novih poljoprivrednih kultura poput Jajoi perioda između 500. i 300. godine pre nove ere. Na Hokaidu, tradicionalna Jomon kultura evoluirala je u Ohotsku i Epi-Jomon kulturu do 7. veka. Ove promene su značile postepenu asimilaciju novih tehnologija i kultura, kao što su uzgoj pirinča i metalurgija, u preovlađujući Jomon okvir.
Narod Jajoi migrirao je u Japan oko 3. veka pre nove ere, uvodeći tehnologiju gvožđa i poljoprivredu, što je dovelo do brzog rasta stanovništva i na kraju nadjačalo Džomone. Oni su uveli nove tehnologije poput uzgoja pirinča i metalurgije, prvobitno uvezene iz Kine i Korejskog poluostrva. Poreklom iz severnog Kjušua, Jajoi kultura je postepeno potisnula autohtoni narod Džomon, što je takođe rezultiralo malom genetskom mešavinom između njih. Ovaj period je bio svedok uvođenja drugih tehnologija kao što su tkanje, proizvodnja svile, nove metode obrade drveta, pravljenje stakla i novi arhitektonski stilovi. Među naučnicima se vodi debata o tome da li su ove promene prvenstveno posledica migracije ili kulturne difuzije, iako genetski i lingvistički dokazi podržavaju teoriju migracije. Istoričar Hanihara Kazuro procenjuje da se godišnji priliv imigranata kretao od 350 do 3.000 ljudi. Kao rezultat ovog razvoja, stanovništvo Japana je poraslo, verovatno desetostruko u poređenju sa periodom Jomon. Do kraja Jajoi perioda procenjuje se da je stanovništvo bilo između 1 i 4 miliona. Ostaci skeleta iz kasnog Jomon perioda ukazuju na pogoršanje zdravstvenih standarda, dok lokaliteti Jajoi ukazuju na poboljšanu ishranu i društvene strukture, uključujući skladišta žitarica i vojna utvrđenja.
Prvo pisano spominjanje Japana bilo je u kineskoj Knjizi o Hanu u prvom veku naše ere. Između četvrtog i devetog veka, Japan je prešao iz zemlje mnogih plemena i kraljevstava u jedinstvenu državu, koju je nominalno kontrolisao car, dinastiju koja do danas postoji u ceremonijalnoj ulozi.
Tokom Jajoi ere, plemena su se udružila u različita kraljevstva. Knjiga o Hanu, objavljena 111. n.e., pominje da se Japan, koji se naziva Va, sastojao od stotinu kraljevstava. Do 240. godine nove ere, prema Knjizi o Veiju, kraljevstvo Jamatai, koje je predvodila žena monarh Himiko, steklo je na značaju nad ostalima. Tačna lokacija Jamataija i drugi detalji o njemu i dalje su predmet debate među savremenim istoričarima.
Kofun period (300 – 538)
Period Kofuna, koji se kreće od otprilike 300. do 538. godine n.e., označava kritičnu fazu u istorijskom i kulturnom razvoju Japana. Ovo doba karakteriše pojava grobnih humaka u obliku ključaonice, poznatih kao „kofun“, i smatra se najranijim periodom zabeležene istorije u Japanu. Jamato klan je u to vreme došao na vlast, posebno u jugozapadnom Japanu, gde su centralizovali političku vlast i počeli da razvijaju strukturisanu administraciju pod uticajem kineskih modela. Period je takođe obeležen autonomijom raznih lokalnih sila poput Kibija i Izumoa, ali do 6. veka, klanovi Jamato su počeli da potvrđuju dominaciju nad južnim Japanom. Tokom ovog vremena, društvo su vodili moćni klanovi (gozoku), na čijem čelu je bio patrijarh koji je obavljao svete rituale za dobrobit klana. Kraljevska loza koja je kontrolisala dvor Jamato bila je na vrhuncu, a vođe klanova su dobijali “kabane“, nasledne titule koje su ukazivale na rang i politički položaj. Jamato politika nije bila jedinstveno pravilo; druge regionalne poglavice, kao što je Kibi, bile su u bliskoj borbi za vlast tokom prve polovine perioda Kofuna. Kulturni uticaji tekli su između Japana, Kine i Korejskog poluostrva, sa dokazima poput zidnih ukrasa i oklopa u japanskom stilu pronađenih u korejskim grobnim humkama. Budizam i kineski sistem pisanja uvedeni su u Japan iz Baekjea pred kraj Kofun perioda. Uprkos centralizovanim naporima Jamato-a, drugi moćni klanovi kao što su Soga, Katsuragi, Heguri i Koze igrali su ključnu ulogu u upravljanju i vojnim aktivnostima. Teritorijalno, Jamato je proširio svoj uticaj i tokom ovog perioda je priznato nekoliko granica. Legende poput one o princu Jamato Takeru sugerišu postojanje rivalskih entiteta i bojnih polja u regionima kao što su Kjušu i Izumo. U tom periodu je takođe zabeležen priliv imigranata iz Kine i Koreje, sa značajnim doprinosom kulturi, upravljanju i ekonomiji. Klanovi poput Hata i Jamato-aja, koji se sastoje od kineskih imigranata, imali su značajan uticaj, uključujući finansijske i administrativne uloge.
Da bi nastavili sa čitanjem, odaberite niže dole sledeću stranicu
